Rondo Ratt CF2

Wrażenia z jazdy

Pozycja za kierownicą jest niska, wyciągnięta, ale wcale nie szosowa, choć nie trzeba strasznie się zginać, żeby uzyskać linię pleców porównywalną do szosowej. Tu siedzi się w rowerze, jak na MTB, a środek ciężkości jest bardzo nisko. Umiarkowana flara kierownicy i szerokość są dobrane dobrze i nie tylko turyści natchnieni jazdą po ścieżkach będą zadowoleni. W chwycie za łapy jest aero, a głębokość kierownicy i jej kształtowanie w dolnym chwycie pozwalają się obniżyć, co jest wymagające dla gibkości użytkownika. Przy specyficznej konstrukcji mostka trudno zmusić się do częstego korzystania z dolnego chwytu. Zaskoczeniem dla nas okazał się widelec, który w poprzednio testowanych u nas Rondo był zbyt twardy, a w tym wcieleniu znakomicie się sprawdza i pod względem precyzji prowadzenia, i amortyzacji. Cienkie rurki podsiodłowe bardzo dobrze amortyzują i nawet przy wysokich ciśnieniach rzędu 3–4 barów Ratt dobrze amortyzuje wstrząsy. Także te o dużej amplitudzie i wartości. Najlepiej da się to poczuć na kamienistych drogach z pierwszej wojny światowej. 

Nikt się wówczas nie zastanawiał nad gładkością ani wielkością kamieni, miało nie być grząsko. Zost...