Shimano Dura-Ace 9200 i Ultegra R8100

Zgodnie z niepisaną tradycją, Shimano wprowadzało Dura Ace co cztery lata. Tym razem spóźnili się o rok i połączyli zazwyczaj rozdzielone premiery Dura Ace i Ultegry.  Już w generacji R9100 i R8000 Shimano deklarowało wprost – nie ma funkcjonalnej różnicy między Ultegrą a Dura-Ace. Działają tak samo, tylko DA jest lżejsza dzięki droższym materiałom. Różnica w masie całych grup spadła z 302 g w poprzedniej generacji do 278 g w nowej. Nie zmieniła się estetyka – Dura-Ace jest błyszcząco czarny, a Ultegra nieco matowo grafitowa. Shimano zainwestowało w rozwój komponentów do hamulców tarczowych. Wersje do linkowych hamulców obręczowych są adaptacjami poprzedniej generacji z minimalnymi zmianami – np. nie są bezprzewodowe, zostały tylko zaadaptowane do nowych mniejszych wtyczek Di2 i będą współpracować z przerzutkami obsługującymi standard radiowy, tylko nie będą go wykorzystywać.

(Częściowo) Bezprzewodowy system Di2

W nowym Dura-Ace i Ultegrze wyeliminowano połączenia kablowe między manetkami w klamkach a przerzutkami. Klamkomanetki z własnymi bateriami pastylkowymi będą przekazywać informację o potrzebie zmiany przełożenia bezprzewodowo. Przerzutki będą połączone kablowo z centralnym akumulatorem. To pragmatyczne podejście – nadanie sygnału zmiany przełożenia wymaga niewiele energii. Nadajnik może działać bardzo długo na małej baterii. Silniki w przerzutkach wymagają znacznie więcej energii i większych baterii. SRAM poszedł w relatywnie niewielkie akumulatory 1,1 Wh. Akumulatory Shimano mają pojemność 4 Wh. 

 

Shimano miało już podobno podejście do transmisji radiowej, ale wycofało się z wprowadzenia wersji bezprzewodowych, które planowali wypuścić już w poprzedniej generacji. W rozmowie z prezenterami youtubowego kanału GCN, menadżer produktu Shimano, Tim Gerrits, zaangażowany w opracowanie osprzętu, podkreślił, że środowisko pracy sprzętu podczas wyścigu pro różni się radykalnie od jazdy amatorskiej – cały eletromagnetyczny zgiełk komunikacji radiowej z dyrektorami...