W ten sposób kształtowana jest wytrzymałość tlenowa, stanowiąca fundament w sportach o charakterze wytrzymałościowym. Alternatywą dla treningu bazowego jest trening HIIT (ang. high intensity interval training), czyli krótki trening interwałowy o wysokiej intensywności.
W ostatnich latach wraz ze znacznym rozwojem technologicznym i wprowadzeniem m.in. mierników mocy, trenerzy, fizjolodzy i naukowcy nieustannie ulepszali proces treningowy, dążąc do maksymalnej optymalizacji treningu. I chociaż historia treningu interwałowego sięga początku XX wieku, to prawdziwą rewolucją było stworzenie w 1996 r. protokołu Tabata przez profesora Izumi Tabata, który planował trening w oparciu o 20-sekundowe interwały (na ok. 170% VO2max) z 10-sekundowym odpoczynkiem. Wiele badań naukowych dowiodło skuteczności systemu HIIT w poprawie wytrzymałości, VO2max oraz rozwoju kondycji na równi lub w przewadze w stosunku do klasycznego treningu bazowego.
Po co w takim razie baza?
Wielu zadaje sobie pytanie: dlaczego kolarze zawodowi wciąż wykonują 6–8-godzinne treningi wytrzymałościowe o niskiej i średniej intensywności? Kluczowym czynnikiem jest tutaj czas. Sama moc generowana przez kolarza to jedna strona medalu, ale tr...
