Stale powtarzające się przeciążenia i sumujące się mikrourazy mają wpływ na rozwój konfliktu rzepkowo-udowego, zespołu tarcia pasma biodrowo-piszczelowego czy tendinopatii ścięgna Achillesa [1, 2].
Drugim mechanizmem wywołującym statyczne przeciążenia jest długotrwałe utrzymywanie pozycji zgięcia i podporu na kierownicy, co daje w rezultacie przeciążenie kręgosłupa i kończyn górnych. Najbardziej obciążająca nadgarstki i barki jest jazda w terenie, szczególnie górskim, oraz towarzyszący temu wibrujący nacisk na dłonie. W trakcie jazdy rowerzysta zmienia biegi, kontroluje kierunek jazdy, co wymusza napięcie mięśni i przenosi kierunek obciążenia. Bóle okolicy szyi i ramion występują częściej u kolarzy, którzy długotrwale jeżdżą w pochylonej do przodu pozycji [3].
Dolegliwości związane z trzymaniem kierownicy dzieli się na zespoły uciskowe i przeciążeniowe. Charakterystykę najczęściej spotykanych dolegliwości kończyn górnych występujących u rowerzystów przedstawiono w tabeli 1 [4, 5, 6, 7, 8].
Tabela 1. Najczęściej występujące uszkodzenia obręczy barkowej i kończyn górnych u rowerzystów, powstałe wskutek ucisku i przeciążeń
| Zespół | Charakterystyka (objawy) | Uwagi |
