Systemy lekkiej asysty Porównanie łeb w łeb

Świat wspomaganych elektrycznie rowerów (pojazdów zgodnych z przepisami KRD) dzielę na dwa segmenty. 
Najpopularniejszy, czyli rowery w mojej nomenklaturze „pełnomocne”, wyposażone w silniki o maksymalnej dopuszczalnej przez ww. przepisy parametry mocy. Po odrzuceniu całego żargonu rzecz sprowadza się do tego, że moc maksymalna wspomagania roweru nie może przekroczyć 1 kW. Pozostaje jeszcze cały bagaż „danych zaciemniających”: sposobu pomiaru tej wartości, odniesienia do pojęcia „mocy nominalnej 250 W”, czy i jak mierzony jest tzw. peak, połączenia tego wszystkiego z najczęściej podawanym synonimem mocy, czyli maksymalnym momentem obrotowym. Analizę tego zostawiam sobie na kiedy indziej, bo są one jak współczesne relacje osobowo-osobowe – skomplikowane. System składa się jeszcze z akumulatora, najdroższego i najcięższego (nomen omen) ogniwa. Dobór pojemności, ściśle powiązany z zasięgiem, jednoznacznie określa masę akumulatora i wrócę do tego poniżej.
Drugim z ekosystemów, jaki wyróżniam, są rowery „Lekkiej Asysty”. Moja osobista definicja jest prosta: obsługują je systemy wspomagające, w których silnik dysponuje momentem obrotowym nieprzekraczającym 60 Nm, 
a przy tym jest lżejszy niż 2,1 kg. Mniejsza moc to mniejsze zapotrzebowanie na elektrony, dlatego mogą być zasilane z akumulatorów o mniejszej pojemności, a więc znacznie lżejsze (ok. 2 kg). Dzięki temu mogą zmieścić się poniżej tzw. "Bariery Kędrackiego”. Osobiś...