Zaburzenia odżywiania, czyli gdy jedzenie staje się wrogiem

Według Yannis Karrer z Kliniki Psychiatrii, Psychoterapii i Psychosomatyki w Zurychu charakteryzują się one wysoką śmiertelnością: 4% z powodu jadłowstrętu psychicznego, 3,9% dla bulimii (BN) i 5,2% dla zaburzeń odżywiania się innych niż określone. Trudniej jest określić wielkość grupy osób mających zaburzenia. Trudność w oszacowaniu skali tego problemu wynika z braku ujednoliconego systemu klasyfikacyjnego oraz jego ciągłej ewolucji, co wpływa na problemy w identyfikowaniu nieprawidłowości związanych z odżywianiem sportowców. Dodatkowo brak przekazywania wiedzy o przyczynach, przebiegu i leczeniu zaburzeń osobom z najbliższego otoczenia wyczynowców – takim jak sztab szkoleniowy – może skutecznie osłabić czujność i nie wzbudzać podejrzeń o jakichkolwiek problemach zdrowotnych. Wśród przyczyn takiego stanu naukowcy wymieniają również brak wiedzy o negatywnym oddziaływaniu niedożywienia na przejawiane możliwości wysiłkowe. Świadomość ta byłaby przydatna w profilaktyce.
Złożoność problemu odżywiania została poddana próbie oceny i klasyfikacji przez Międzynarodową Klasyfikację Chorób (klasyfikację medyczną sporządzaną przez Światową Organizację Zdrowia o nazwie ICD-10 i zaktualizowanej wersji ICD-11) oraz przez Amerykańskie Towarzystwo Psychiatryczne (DSM-4 i DSM-5, które to wytyc...