Wyróżniamy węglowodany proste (m.in. glukoza, fruktoza, maltoza) oraz złożone (m.in. sacharoza, celuloza, laktoza, skrobia). Cukry stanowią główne źródło energii dla sportowca. Szybki zastrzyk energii otrzymujesz po spożyciu węglowodanów prostych (monosacharydów), odnajdziesz je m.in. w świeżych i suszonych owocach, czekoladzie, miodzie, mieszankach musli. Długie i powolne uwalnianie energii gwarantuje konsumpcja węglowodanów złożonych (polisacharydów), które są w kaszach, płatkach, pieczywie i innych produktach zbożowych. Na osobną uwagę zasługuje błonnik pokarmowy (włókno pokarmowe), którego rola w diecie człowieka, jest niezastąpiona.
Oznaczenie węglowodanów na etykiecie produktu spożywczego
Określenie „cukry”, występujące na etykiecie produktów spożywczych, oznacza mono- i polisacharydy obecne w żywności, z wyjątkiem alkoholi wielowodorotlenowych. Termin „węglowodany” obejmuje natomiast wszystkie węglowodany metabolizowane przez człowieka, łącznie z alkoholami wielowodorotlenowymi. Osobno na etykiecie oznaczony jest nieprzyswajalny przez organizm człowieka błonnik pokarmowy. Pojęcie „suma węglowodanów” oznacza wszystkie węglowodany, tj. mono- i polisacharydy, alkohole wielowodorotlenowe oraz błonnik.
Znaczenie błonnika pokarmowego w sporcie
W Unii Europejskiej (zgodnie z definicją EFSA) błonnikiem pokarmowym nazywamy wszystkie pochodzące z żywności nietrawione przez człowieka węglowodany (o odpowiednio dużych cząsteczkach) oraz ligniny...
