Dział: Technika jazdy

Czytaj gesty, patrz do przodu i nie bój się, że możesz liznąć koło. Dzięki opanowaniu techniki jazdy tuż za kołem zawodnika, możemy ograniczyć opór powietrza nawet o połowę i zaoszczędzić sporo energii. Gdy na podjazdach siada nam psychika, możemy odkryć nagłą dawkę dodatkowej motywacji. W czym tkwi szkopuł i jak się chować, by przetrwać?

Kiedy w poprzednim bikeBoardzie napisaliśmy o tym, że przeprowadzono badania udowadniające wyższość specyficznego roweru triatlonowego nad szosówką, spodziewaliśmy się burzy. Wcale nie dlatego, że specyficzny rower triatlonowy na dystansie Ironman (180,2 km) przyjechałby o 25 minut szybciej. Tylko dlatego, że z premedytacją opisaliśmy przypadek, w którym obie maszyny zestawiono do wspólnego wyścigu na dystansie olimpijskim (40 km), gdzie rower triatlonowy byłby szybszy o 5 minut. Byłby. Pod wa-runkiem, że to zawody formatu 5150. 

Nadeszła pora, aby wykorzystać wszystkie opublikowane w tym cyklu porady w najtrudniejszych warunkach jazdy - w błocie.

Szlaki i trasy rowerowe to nie tylko gładkie i łatwe odcinki. Wyeksponowane i zawsze śliskie korzenie są powszechnymi elementami jazdy w górach. Podstawową zasadą jazdy po korzeniach jest przybranie odpowiedniej pozycji na rowerze. Środek ciężkości powinno się ustawiać tak, żeby znalazł się bliżej tylnego koła roweru. Ciało powinno być wrażliwe na szarpnięcia roweru, a nogi i ramiona powinny elastycznie dopasowywać się do drgań i przeciążeń. Przejeżdżając przez korzenie, rowerzysta powinien odciążać przód roweru. Tylne koło co chwilę będzie tracić i łapać przyczepność. Nie należy się jednak tego bać! Rower sam sobie poradzi. Dla zminimalizowania ryzyka poślizgu najlepiej podjeżdżać do korzeni pod kątem jak najbardziej zbliżonym do 90 stopni. Ostrożnie z hamowaniem! Użycie hamulcówna korzeniu może skończyć się wywrotką. Trzeba hamować pomiędzy korzeniami a więc dobrać odpowiednią prędkość wcześniej. Wyższa szkoła jazdy… Na korzenie można się natknąć zarówno na prostej, jak również na i zakrętach, także tych o odwrotnym profilowaniu. 

Każdy wie, co to jest banda, czyli ukształtowanie zakrętu ułatwiające jego pokonanie. Bandy budowane są przez rowerzystów po to, żeby opona na zakręcie dolegała do podłoża jak największą powierzchnią i żeby szybciej pokonywać zakręty. Na naturalnych ścieżkach bardzo często spotyka się zakręty bez band lub - co jest jeszcze trudniejsze w pokonaniu - o bandzie odwrotnej. Takie profilowanie sprawia, że koło na zakręcie pochylone jest względem powierzchni pod znacznie większym kątem, co utrudnia zahaczenie się bieżnikiem i utrzymanie przyczepności. 

Jego sylwetka na starcie jest niezwykle charakterystyczna. Wysoka kadencja od początku, wsparta łukiem całego ciała i agresywne kołysanie rowerem na boki, to znak firmowy słynnego zaklinacza węży z Pirenejów. Naturalny talent i optymalne w MTB proporcje ciała Hermidy to jedno, ale postanowiliśmy zapytać go, w jaki sposób można dopracować eksplozywny start. Przydaje się on bowiem nie tylko na wyścigach XC, ale można go wykorzystać także w maratonach, wyścigach enduro, a nawet w najbardziej prestiżowych „mistrzostwach świata do tablicy z nazwą wsi”.

Jazda w warunkach zimowych w górach jest zupełnie inna niż w warunkach letnich. Przede wszystkim należy zabrać odpowiednią odzież. Nie można przesadzać ani ze zbyt cienkim ani zbyt grubym ubraniem. Oczywiście wiele zależy od tego czy jedziemy na krótką przejażdżkę po podmiejskim lesie czy zdobywamy na facie szczyty. 

Ile masz przerzutek? Ja mam 21, a Ty? Kto nie pamięta takich podwórkowych dialogów, ten widać jest za młody.