W Polsce i najbliższych okolicach powstała cała masa ścieżek przygotowanych specjalnie dla rowerów MTB. Są takie zrobione z uwzględnieniem projektów, sporych budżetów i wsparcia władz. Są takie, w których kilku kumpli skrzyknęło się na popołudniówki i na cudzym terenie wytyczyło raj.
Autor: Miłosz Kędracki
Po dziesięciu latach bez bocznych kółek wyrobił (1981 r.) kartę rowerową. Obrona pracy mgr „Historia MTB w zarysie”, AWF Warszawa (1995 r.). Rusza bikeBoard (1996 r.), kilkadziesiąt maratonów i ukończony (2004 r.) Cape Epic pozostawił trwałą bliznę - odtąd unika szutrowania, Transcarpatię pokonał (2006 r.) tandemem, nirwanę poczuł na BC Bike Race (2012 r.). Najlepiej czuje się na szlakach Pilska, Pięciu Kopców i Romanki (zawsze).
Czy Polska stała się już krainą ścieżek na jeden ślad? Pewnie jeszcze nie, ale z informacji, które do mnie docierają, ścieżki mają powstawać wszędzie. Leśnicy zorientowali się, że to najlepszy sposób na to, żeby rowerzyści nie kręcili się po całych lasach, tylko skupili się na tym, co lubią najbardziej: wąskiej ścieżce z rollerkiem co kilkadziesiąt metrów i licznymi zakrętami opatrzonymi bandami ułatwiającymi szybkie wyjście z zakrętu.
Jeszcze w latach 80. ubiegłego wieku kupiłem sobie rower. Był seryjny i modny, bo miał służyć do zadawania szyku. Okazało się, że potrzeby i priorytety związane z moim rowerem ewoluują w kierunku jazdy szybszej i bardziej ryzykownej. Wykorzystałem wszystkie możliwości ulepszenia go, po czym sprzedałem bez żalu.
Włoska marka pod przewodnictwem niespożytego Vroomena oferuje obecnie superaerodynamiczną szosówkę Strada, czyli Exploro Race, do której można wcisnąć opony 35–42 mm szerokości. Jest też oryginalne Exploro pełniące w tej kolekcji funkcję budżetowej gravelówki (3800–4999 euro, bo kto bogatemu zabroni?). Prezentowany tu Exploro Max to kolejny aerogravel kolekcji, nie wypiera jednak Exploro, tylko uzupełnia wybór jako model, który jest bardziej... Bardziej co? Bardziej wszystko.
Spectral to w zasadzie odrębna marka w ramach kolekcji Canyonów. Pojawił się już w 2014 r. i wówczas był „frirajdówką enduro” na śmiesznych kółeczkach 26”. W 2017 r. miałem przyjemność wybrać się na prezentację odświeżonego modelu aż na Maderę i szczerze się zawiodłem na konserwatyzmie Canyonowców, którzy w imię zwinności nie odważyli się na premierę ścieżkowego „twentynajnera”, tylko obudowali technicznymi niuansami konwencjonalnego allmountaina o skoku 150/140 mm na kołach 27,5”. W realnej ocenie rowerowi niewątpliwie przeszkodziły biblijne ulewy w trakcie testów, jednak później jakoś nie rwaliśmy się do testowania tej maszyny... była taka zwykła.
Jak pokazali nam zawodnicy w trakcie ostatnich zawodów MTB XCO najwyższej rangi (puchar świata i mistrzostwa świata) – na Mavicach znów można się ścigać z sukcesem. Obecność Milana Vadera na podium Pucharu Świata w Nowym Mescie i ocieranie się o pudło Victora Koretzky’ego oraz próby zaistnienia w wyścigu Mistrzostw Świata w Leogang wszystkich członków teamu KMC Orbea pozwalają zwrócić uwagę na produkty potentata kołodziejstwa z początków XXI wieku.
W zeszłorocznym wydaniu „bikeBoard” #6/2019 prezentowaliśmy wyniki przeprowadzonych przez nas badań statystycznych dotyczących geometrii współczesnych hardtaili XC. Wykorzystaliśmy dane z przeprowadzonych przez nas testów blisko stu rowerów z różnych półek cenowych. Na ich podstawie byliśmy w stanie wyróżnić nie tylko aktualne trendy w projektowaniu geometrii rowerów tego typu, lecz także wykazać zróżnicowanie w obrębie wewnętrznych klas i typów reprezentowanych w interesującej nas grupie.
