Chodziło przede wszystkim o węże. Opowieści o przestępczości i innych niebezpieczeństwach Ameryki Łacińskiej jakoś nie robiły na mnie wrażenia. Jednak – myślałem sobie – gdy dojadę gdzieś w nocy, rozbiję namiot, to czy on wystarczy, by uchronić mnie przed wężami?
Już po równonocy jesiennej i dzień na północy jest już kilka minut krótszy niż u nas na południu. Wschód i zachód słońca dzieli mniej niż 12 godzin. Światło pojawia się późno i znika wcześnie. Tak wcześnie, że jeszcze wcale nie chce Ci się spać, jeszcze masz ochotę jechać. No bo co to jest 200 km, gdy drogi są doskonałe, a teren nietrudny? Po takich drogach masz ochotę jechać bez końca!
Przeczytałam o tym rok temu i od tamtego czasu nie potrafię przestać o tym myśleć. Wyobrażam to sobie. Szczegóły. Atmosferę. Nawet temperaturę. To najbardziej pobudzający moją wyobraźnię artykuł, jaki znalazłam kiedykolwiek w Internecie. Dociera do mnie, że my z naszymi GPS-ami, karbonami, primaloftami i kartami kredytowymi jesteśmy zwykłymi trzepakami, którym się wydaje, że rzucają się w wir przygody. Sterowani komputerowo, nawigowani przez satelity, zabezpieczeni przed chłodem i upałem. Nasi dziadkowie bez tego ekwipunku wciągali nas w tej materii lewą dziurką!
Kotlina Jeleniogórska jest drugą co do wielkości w Sudetach. Położona bardzo malowniczo między Karkonoszami a górami Kaczawskimi, od wschodu zamknięta przez Rudawy Janowickie, a na zachodzie Pogórze i Góry Izerskie, oprócz walorów krajobrazowych oferuje dziesiątki kilometrów malowniczych dróg, jakby specjalnie stworzonych do szosowej turystyki.
Ekstremalny Rajd na Orientację „Harpagan” to największa impreza na orientację w Polsce. Dwa razy w roku, wiosną i jesienią gromadzi ponad 1200 uczestników, a jej baza jest zawsze zlokalizowana w woj. pomorskim. Najbliższy Harpagan odbędzie się w Porzeczu (Gmina Łęczyce) w dniach 16-18 października 2020 r. Będzie to zupełnie nowe miejsce, do którego zawita Rajd.
Czy wszyscy najbardziej na świecie lubią jazdę rowerem? Czy każdy, a zwłaszcza każda, lubi jazdę terenową? Jak pogodzić różne zainteresowania w rodzinie i czy można wszystkim sprawić przyjemność wyjazdem na rowerowe ścieżki. I w ogóle, dlaczego co roku ten Glacensis? Opisujemy sytuacje, które wydarzyły się naprawdę w Kotlinie Kłodzkiej. Niektórzy z nas to seryjni glacensianie, dla innych był to pierwszy kontakt z tym zespołem ścieżek, nieodmiennie jednak wszyscy wróciliśmy zachwyceni i to bez względu na poziom kondycyjny i umiejętności.
Na mapie wszystko wygląda płasko, nawet podjazd pod Grossglocknera! Na Google Earth – w porównaniu z Grossglocknerem, który sam wygląda jak pagórek – okolice Bielska-Białej wyglądają jak nizina. Nie wiadomo tylko, dlaczego drogi wiją się tu serpentynami, a poziomice niepokojąco zagęszczają się w niektórych rejonach. Beskid Mały potrafi zaserwować wysokoprocentową mieszankę podjazdów i zjazdów, która szybko uderza do głowy i ścina z nóg.
Na pocztówkach wychodzi z plażą na pierwszym planie. Na mapie: jako niewielki, nizinny ochłap ziemi wciśnięty między Argentynę a Brazylię. „Będzie łatwo” – myślę, nie podejrzewając, jak bardzo się mylę. W Urugwaju nie ma gór, ale fale nie kończą się wraz z morzem na modnych plażach Punta del Este. Cały kraj faluje we wzniesieniach i pagórkach, za którymi kryją się nieliczni, ale bardzo pomocni ludzie. To oni łagodzą zmęczenie podczas nieustającej sekwencji podjazdów.
Tegoroczne badanie Powszechnego Niemieckiego Klubu Rowerowego (ADFC) wskazało, że aż 77% Niemców jeździ rowerem, a dla aż 55% z nich rower jest sposobem na spędzanie wolnego czasu. Od kilku lat notowany jest wzrost, liczonej w milionach, liczby jednodniowych wycieczek rowerowych i kilkudniowych wyjazdów. Po raz drugi z rzędu najpopularniejszą okazała się Weser-Radweg – droga rowerowa wzdłuż rzeki Wezery w Dolnej Saksonii.
Przeklęty kierat dnia codziennego tak pozginał nasze karki, że kiedy podnieśliśmy wzrok znad biurek, klawiatur i kubków po kawie, okazało się, że już sobota.
